Ruim een jaar geleden – 1 december 2020 - begon ik mijn avontuur bij Adelante. Met daarvoor enkel en alleen ervaring in de Specialistische GGZ, waarvan ook nog verreweg het grootste deel op één en dezelfde plek, nogal een overstap. Ik moest letterlijk en figuurlijk mijn weg vinden in het gebouw in Hoensbroek, de organisatie en het werkveld, ‘de revalidatie’. Los van wat opstartproblemen ;-), was de ontvangst warm en welkom, en voelde de switch vanaf de eerste week direct heel goed. Iedereen was bereid om me op te vangen, kennis te maken, de weg te wijzen, me in te werken en bovenal ook zijn/haar kennis en passie te delen. De betrokkenheid en deskundigheid van alle collega’s vielen me erg op, en het feit dat veel collega’s van stage tot (bijna) pensioen bij Adelante blijven, spreekt haast voor zich!
Intussen heb ik mijn plekje wel goed gevonden. Nog steeds sta ik versteld van de onderlinge betrokkenheid en zorg voor elkaar en patiënten, de deskundigheid en openheid om van elkaar en met elkaar te leren, en om ook samen op avontuur te gaan. Want het voelt zowel voor ons alsook de patiënten vaak als een avontuur waar we samen aan beginnen. We weten niet hoe het gaat lopen maar zullen ons beste beentje voor zetten. Het is mooi om mijn eigen kennis en expertise in te kunnen zetten en zo iets bij te kunnen dragen, maar ook zelf te mogen leren en mezelf te ontwikkelen. ‘Haal het beste uit jezelf’ was altijd een persoonlijk motto en hier wordt dat samen in woord en daad geleefd. En je ziet ook dat het werkt. Patiënten komen hier meestal een relatief korte tijd, gaan intensief met een heel team behandelaren en elkaar aan de slag, en gaan vrijwel altijd met zichtbare vooruitgang weer de deur uit. Actiever, opgewekter, met meer inzicht en bewustwording, minder gebukt onder hun chronische pijn. Soms letterlijk, doordat ze hun rolstoel of rollator aan de kant zetten en weer rechtop kunnen lopen! Het is altijd weer even slikken als ze horen dat we de pijn niet kunnen verminderen (en dit ook niet gaan proberen), maar des te mooier als ze met diezelfde pijn doch een veel beter gevoel en fijner leven weer naar buiten gaan. Daar word ik blij van!
Over naar buiten gaan gesproken, dat heb ik het afgelopen jaar ook zelf veel gedaan met collega’s en patiënten. Ik deed al wel eens therapiegesprekken wandelend buiten, maar hier heeft bewegen en naar buiten gaan en je mentale én fysieke gezondheid verbeteren een veel grotere nadruk. Wat gek om dat zittend vanuit je bureaustoel te adviseren! Dus nu ga ik waar mogelijk naar buiten, weer of geen weer, bij zo veel mogelijk gelegenheden. Voor wandeltherapie (extra toegerust en geïnspireerd door een training van De Buitenpsychologen), voor ‘weetings’ (oftewel ‘walking meetings’), voor supervisie of werkbegeleiding, of met de ACT-groep naar buiten voor een kringgesprek of mindfulness oefening. En soms ook tussendoor tijdens een lunch- of koffiepauze, gewoon voor mezelf. En het werkt. Patiënten geven aan de gesprekken prettiger, opener, minder formeel of spannend te vinden, ze zijn in beweging en werken zo aan hun behandeldoelen, ze ontdekken hoe simpel en fijn wandelen voor ze kan zijn en doen het daarom ook meer thuis, en de natuur draagt af en toe ook specifiek bij aan het therapeutisch proces door de oefeningen en symboliek die ze aanreikt. Zo leerde een jongeman mij de symboliek van een Vlaamse Gaai die langs ons af vloog, een teken van kracht, vindingrijkheid en brug tussen het hemelse, met zijn blauwe vleugels, en het aardse, met zijn bruine lichaam. Dit betekende voor hem: ga in je kracht staan, geloof in jezelf en verbind inzichten met de praktijk en pas ze toe. Gesprekken en reflecties die je binnen in je spreekkamer niet kunt hebben. Ik geniet ervan!
Na dit eerste jaar zie ik uit naar nog veel meer van dit soort jaren met veel werkplezier, leuke collega’s, ontwikkelmogelijkheden voor mezelf én de organisatie en genoeg kansen en uitdagingen. Ik mis de GGZ soms, maar krijg daar andere mooie dingen voor terug. Of ik ook tot mijn pensioen blijf, dat weet ik nog niet, dat duurt ook nog wel even, maar op deze manier zou ik het wel prettig en goed kunnen volhouden! En hebben wij ons nog niet ontmoet? Ik wandel graag een keertje samen om elkaar beter te leren kennen!